Dhaka week 3
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
26 Oktober 2016 | Bangladesh, Dhaka
Mijn opdracht bij Classical Handmade Products (CHP) is om een organisatiestructuur op te zetten die groei mogelijk maakt. Er mist veel: tot nu toe is iedereen op het kantoor gewend om voor zijn eigen klanten alles te regelen. Dus er zijn 6 mensen die inkopen doen, diezelfde 6 regelen bellen de fabriek voor hun eigen klanten en diezelfde 6 regelen logistiek. Een probleem wordt opgelost door de persoon die het toevallig ontdekt en door iedereen te bellen komt het meestal wel goed. Als ze willen groeien kan dit niet langer. Ze moeten afdelingen, verantwoordelijkheden en processen krijgen. Deze week gestart met een mini-strategie sessie waarin ze hun visie en doelstellingen moeten vaststellen. Resultaat van de visie: “We believe that people, profit and planet are mutually reinforcing elements that can flourish the life’s of many in Rural Bangladesh”. Nog niet perfect maar het gaat er vooral om dat ze leren om hun doelen en de manier waarop ze willen werken op papier zetten.
Ik heb met een aantal managers een deel van de processen uitgetekend waaruit vooral blijkt dat iedereen het op een andere manier doet en weinig wordt vastgelegd. De financiele overzichten zijn incompleet en de status van een order is enkel vast te stellen door iemand op te bellen die ermee bezig is. Dit in tegenstelling tot de fabriekjes waar alles erg gestructureerd gaat. Het heeft even geduurd voordat ik snapte waarom het daar wel lukt: het proces is fysiek zichtbaar. Je ziet letterlijk stap voor stap producten die zich verplaatsen en zo door het proces lopen. Elke stap heeft een andere ruimte en elke stap heeft een eigen eigenaar. De truc die ik ga proberen uit te halen is om diezelfde zichtbaarheid in het kantoor van CHP te laten terugkomen. Er komen borden met een overzicht van de processtappen en in welke fase elke order is. Er komt een landkaart waarop met post its kan worden geplakt welke vrachtwagens aan het rijden zijn. Ze gaan dit overigens allemaal zelf bij elkaar knippen en plakken volgende week…….ik kijk uit naar een grappige sessie waarin 6 mannen met baarden een vrachtwagentjes knippen uit geel papier :D. Ook moeten er KPI’s geformuleerd en gemeten worden. Niet dat dit makkelijk zal gaan, maar ze moeten wennen aan het idee dat er geregistreerd en gedocumenteerd moet worden.
Ik heb zelf weer een uitstapje gemaakt naar Old Dhaka (centrum). Daar 2 museums bezocht. 1 over het ontstaan van Bangladesh, wat samengevat vooral neer komt op eerst honderden jaren vechten tegen Britse en Indiase bezetters, om daarna jarenlang te moeten vechten tegen Pakistan. Door ongelooflijk moedige mensen op alle niveaus is een akkoord met Pakistan getekend, waarbij Pakistan in de laatste week voor overgave als afscheid volkerenmoord pleegde op alle bij hen bekende leraren, dokters en intellectuelen. Daarna bezoek ik een boekenmarkt waar honderden kleine winkeltjes van 2 m2 schoolboeken verkopen. Ook hier komt duidelijk nooit een blanke want mensen lopen letterlijk tegen lantarenpalen en struikelen omdat ze naar mij aan het staren zijn. Ook loop ik langs een moskee. Het is gebedsdag en de armen komen daar samen om te bedelen (zie foto). Toch flink schrikken hoe zij eraan toe zijn.
De volgende dag bezoek ik Sonargaon, de oude hoofdstad. Het is een 500 meter lange straat met gebouwen die 200 jaar niet zijn onderhouden. Een spookstad (zie foto). Het is een grappig gezicht maar niet bijster indrukwekkend. De Amsterdamse binnenstad bestaat volledig uit dit soort gebouwen, alleen dan in goede staat :). Wel zijn er mooie Hindu tempels dichtbij waar tientallen mensen bidden. Ze proberen me van alles uit te leggen, en zijn erg attent. Daarna naar Dhamrai waar nog volgens eeuwenoude methode metalen beelden worden gemaakt. Voor elk afzonderlijk beeldje wordt een wassen model gemaakt, welke dan weer met klein wordt bekleed, wat dan in de over moeten waardoor de was smelt waardoor een kleien mal overblijft, waar dan metaal in gegoten wordt en waar dan uiteindelijk de klei vanaf gebroken wordt en een metaal beeld over blijft. Indrukwekkend dat het ambacht nog steeds bestaat en er is een schitterende collectie beelden, die overigens heel erg duur zijn.
Volgende week moeten er weer wat stappen gemaakt bij het NGO affairs bureau. Hun communication strategy moet worden gemaakt: we gaan een social media cursus doen waarbij ze zelf een wikipedia en facebook pagina gaan opzetten. We gaan het zien :)
Ik heb met een aantal managers een deel van de processen uitgetekend waaruit vooral blijkt dat iedereen het op een andere manier doet en weinig wordt vastgelegd. De financiele overzichten zijn incompleet en de status van een order is enkel vast te stellen door iemand op te bellen die ermee bezig is. Dit in tegenstelling tot de fabriekjes waar alles erg gestructureerd gaat. Het heeft even geduurd voordat ik snapte waarom het daar wel lukt: het proces is fysiek zichtbaar. Je ziet letterlijk stap voor stap producten die zich verplaatsen en zo door het proces lopen. Elke stap heeft een andere ruimte en elke stap heeft een eigen eigenaar. De truc die ik ga proberen uit te halen is om diezelfde zichtbaarheid in het kantoor van CHP te laten terugkomen. Er komen borden met een overzicht van de processtappen en in welke fase elke order is. Er komt een landkaart waarop met post its kan worden geplakt welke vrachtwagens aan het rijden zijn. Ze gaan dit overigens allemaal zelf bij elkaar knippen en plakken volgende week…….ik kijk uit naar een grappige sessie waarin 6 mannen met baarden een vrachtwagentjes knippen uit geel papier :D. Ook moeten er KPI’s geformuleerd en gemeten worden. Niet dat dit makkelijk zal gaan, maar ze moeten wennen aan het idee dat er geregistreerd en gedocumenteerd moet worden.
Ik heb zelf weer een uitstapje gemaakt naar Old Dhaka (centrum). Daar 2 museums bezocht. 1 over het ontstaan van Bangladesh, wat samengevat vooral neer komt op eerst honderden jaren vechten tegen Britse en Indiase bezetters, om daarna jarenlang te moeten vechten tegen Pakistan. Door ongelooflijk moedige mensen op alle niveaus is een akkoord met Pakistan getekend, waarbij Pakistan in de laatste week voor overgave als afscheid volkerenmoord pleegde op alle bij hen bekende leraren, dokters en intellectuelen. Daarna bezoek ik een boekenmarkt waar honderden kleine winkeltjes van 2 m2 schoolboeken verkopen. Ook hier komt duidelijk nooit een blanke want mensen lopen letterlijk tegen lantarenpalen en struikelen omdat ze naar mij aan het staren zijn. Ook loop ik langs een moskee. Het is gebedsdag en de armen komen daar samen om te bedelen (zie foto). Toch flink schrikken hoe zij eraan toe zijn.
De volgende dag bezoek ik Sonargaon, de oude hoofdstad. Het is een 500 meter lange straat met gebouwen die 200 jaar niet zijn onderhouden. Een spookstad (zie foto). Het is een grappig gezicht maar niet bijster indrukwekkend. De Amsterdamse binnenstad bestaat volledig uit dit soort gebouwen, alleen dan in goede staat :). Wel zijn er mooie Hindu tempels dichtbij waar tientallen mensen bidden. Ze proberen me van alles uit te leggen, en zijn erg attent. Daarna naar Dhamrai waar nog volgens eeuwenoude methode metalen beelden worden gemaakt. Voor elk afzonderlijk beeldje wordt een wassen model gemaakt, welke dan weer met klein wordt bekleed, wat dan in de over moeten waardoor de was smelt waardoor een kleien mal overblijft, waar dan metaal in gegoten wordt en waar dan uiteindelijk de klei vanaf gebroken wordt en een metaal beeld over blijft. Indrukwekkend dat het ambacht nog steeds bestaat en er is een schitterende collectie beelden, die overigens heel erg duur zijn.
Volgende week moeten er weer wat stappen gemaakt bij het NGO affairs bureau. Hun communication strategy moet worden gemaakt: we gaan een social media cursus doen waarbij ze zelf een wikipedia en facebook pagina gaan opzetten. We gaan het zien :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
